Cirebon & yogyakarta

Voordat ik weer al mijn nieuwe avonturen met jullie ga delen wil ik eerst even de opvallende dingen vertellen.
De cultuur is heel anders dan in Kenia wat we wel een beetje verwacht hadden. Alle mensen zijn hier vriendelijk en ondanks ze geld willen verdienen zijn ze niet beroerd om je te helpen zonder daarbij om geld te vragen. De locals geven je tips waar je wel en niet heen moet en waar je lekker kunt eten. Het geeft een heerlijk gevoel dat ze mensen hier oprecht een stuk vriendelijker zijn. Ondanks hun lage inkomen.
We denken ook wel dat het lage inkomen redelijk compenseert en dat over het algemeen de mensen het hier gewoon goed hebben. De werkdagen zijn langer maar de mensen werken ook wat minder snel en staan vaak met veel personeel voor het gene wat er moet gebeuren.
In Indonesië hebben ze de fietstaxi, we hebben er honderden. Op elke hoek vd straat staan er 2 of 3. Regelmatig word er dan ook gevraagd of je een taxi wil. Vera en ik denken dan soms, we hebben 2 mooie beentjes gekregen en kunnen prima lopen. Soms zien we ook de chauffeur heerlijk liggen te slapen is zo'n fietstaxi. 
Natuurlijk hebben wij in Cirebon zo'n fiets taxi uitgeprobeerd.
Dit was op onze 2e dag daar. 
De dag van aankomst hebben we wat door de stad gelopen en kwamen er al snel achter dat het lastig ging worden om informatie te vinden. 
Ze waren hier weinig toeristen gewend en zeker geen blanken.
We werden overal aangesproken en bekeken. Niemand sprak Engels. De vele fietstaxi vroegen constant of we een lift wilde en de winkeliers probeerden je binnen te halen. 
Een relaxte wandeling zat er dan ook absoluut niet in. 
Gelukkig kwamen we een mcdonalds tegen en dachten aan een mcflurry. 
Nadat er met veel nadenken uitkwam dat er een smaakje mixed fruit was kozen we daarvoor. Uiteindelijk bleken er vieze stukjes pittige gember doorheen te zitten, dat was erg jammer.
'S avonds terug in het hotel sprak niemand Engels, degene die Engels was had vrij en was er die dag erna pas weer. We wilde namelijke onze was terug vragen want we hadden besloten ipv 2 nachten maar 1 te blijven. Mijn pogingen tot zoeken naar geschiedenis waren niet succesvol en we werden gek van de chaos in deze stad. Alleen hadden we onze was afgeven en wisten we niet wanneer dit terug zal zijn. 
Omdat we niet wisten hoelaat de trein de volgende dag ging hadden we geen idee of het allemaal ging lukken.
De volgende dag viel alles wat meer op zijn plaats. De meneer die Engels sprak was er, en praten met ons onder toezicht van 5 collega's ( interessant die blanken meisjes) De was kwam om 9.00 en daarna namen we een fiets taxi na de het treinstation om een ticket te kopen, de bagage bleef nog even in het hotel.
De trein naar yogyakarta ging rond 16.00 dus hadden we nog tijd wat meer van cirebon te bekijken.
De fietstaxi werd onze privé chauffeur en bracht ons overal heen. Zou zijn we in een kraton geweest waar nog delfsblauwe tegeltjes waren.
Leuk om te zien en het gevoel toch wat gedaan te hebben. Onze gids zetten ons bij elk object op de foto met onze camera  ( zonder dat wij het vroegen ) en vertelde zijn verhaal vol passie. Aan deze man heb ik ook geprobeerd wat info over vroeger te vragen maar ook hij had geen idee.
Het was jammer maar mijn zoektocht bleef bij het plaatsje zien waar opa is geboren en de info die Steef uit het archief heeft gehaald.
Blij waren we dat we deze stad konden verlaten en we de goede treintickets hadden gekocht, dat was best lastig zonder engels sprekende mensen.
Eenmaal in yogya verliep alles voorspoedig. We namen een taxi die direct het Guesthouse kon vinden en er stonden 2 vriendelijke dames aan de balie.
We voelde ons meteen op ons gemak.
De volgende dag zijn we heerlijk wezen zwemmen en hebben we 's avonds door 1 van de drukke winkel straten gelopen.
Op zaterdag 3-9 zijn we 's morgens naar de birdmarket geweest wat heel bijzonder was. Niet alleen vogels in kooien maar ook hondjes, katten , kippen, konijn, slangen en nog meer. Het zag er zielig uit en we vonden het al snel minder leuk. 
Die avond gingen we sunset kijken op prambanan, Prambanan is het grootste Hindoe-Javaansetempelcomplex in Indonesië. Prambanan betekent: "veel priesters"., helaas moesten we te vroeg weg voor de sunset en zijn we 1000x voor een foto gevraagd en zijn er heel wat ongevraagde foto's gemaakt.
We zijn 's avonds naar het Ramayana ballet geweest. Dit is hier een ingewikkeld traditioneel verhaal en was lastig te volgens, het was zeker leuk om een keer gezien te hebben.
Eenmaal terug in het hotel gingen we snel slapen omdat we om 3.30 opgehaald werden voor de sunrise Borobudur die zeker de moeite waard was. De Borobudur (Javaans: Barabudhur) is een boeddhistisch heiligdom. Vele toeristen kwamen naar deze verschijning en een grote groep reizende fotografen uit Nederland hebben ons nog wat handig tips gegeven. 
Naast deze uitstapjes vinden we yogya vooral relaxed en hebben gisteren genoten van een massage. Die mogen we namelijk van onszelf op elk eiland. 
We hebben 2 avonden in een barretje gezeten met live muziek en gaan vandaag naar een traditionele markt.
We hebben de komende dagen al gepland en dat zal ongeveer als volgt verlopen.
6-9 reisdag
7-9 bromo sunrise
8-9 ijen sunrise
En vervolgens zullen we 11-9 in Lombok zijn om de Rinjani te beklimmen in 3 dagen wat ons nu al wat buikpijn geeft.....