Bromo & ijen

Terwijl ik had bedacht pas mijn volgende blog te schrijven na de Rinjani kan ik het niet laten om jullie vast te laten meegenieten van de laatste avonturen en feitjes.
Over feitjes gesproken, ik ben er heel wat vergeten te delen en waarschijnlijk zal ik nu weer niet alles vermelden aangezien mijn hoofd net werkt als thuis, als een zweef. Maar beetje bij beetje komen we er ook.
Wat hier , en vooral op Sumatra, heel normaal is. Is met je handen eten. Natuurlijk hebben we dit geprobeerd en kregen de beste tips van de locals. Dus het bestel blijft vanaf nu ook thuis in de besteklade.
Als je dan 'luxe' gaat eten en je bestel krijg is dat eigenlijk altijd alleen een vork en een lepel. We zullen het er maar ophouden dat we vanzelf creatief ermee worden.
Daarnaast is het hier heel normaal om afval op straat te dumpen en vaak steken ze het dan in brand, toezicht is daarbij uiteraard niet nodig.
Op Sumatra vervelde de gids ons dat ze bezig zijn met een afvalverwerkingssysteem maar dat het nu nog voor geen meter werkt. 
Waarom zou je betalen voor je afval terwijl je het altijd op de straat gegooid hebt en niet veel geld hebt. Ik kan dat best begrijpen.
 
Ook hoorde we op Sumatra dat wiet vroeger gebruikt werd om aan een varken te geven. Hij kreeg dan veel honger en viel na het eten weer in slaap. Uiteindelijk werd het dus een heerlijk mals stukje vlees. Tegenwoordig doen ze dat niet meer.
Nu dat jullie meegenoten hebben van deze leuke feitjes zal ik de activiteiten vertellen van de laatste dagen, ik kan vast vertellen dat was een best druk schema.
6-9 stapten we in de bus om 7.30.
Dit zou de reisdag worden naar de bromo.
Onze reis verliep goed en we hadden samen 3 stoelen dus konden nog een beetje languit zitten ook. 
We stopten soms bij supermarktjes en lunchte in een wegrestaurantje. Dit was prima en we hadden niets te klagen. Rond 19.00 's avonds kwamen we ergens waar de tourorganisatie de boel probeerde te organiseren. We werden in een busje gedropt en zouden nog 1,5 moeten reizen. Halverwege stopte hij bij een supermarkt, met de boodschap waarschijnlijk is de keuken van het hostel dicht wanneer jullie ook komen. Aangezien we toch wilde proberen voor openingstijd daar te zijn rende ik door de supermarkt kocht wat vieze sinaasappelkoekjes ( die we inmiddels weggeven hebben in ruil voor een ijsje) en ik kocht wat brood. Het beleg werd zo snel niet gevonden en snel sprong ik de bus weer in.
Eenmaal bij het hostel bleek inderdaad de keuken dicht te zijn. Dus was ons avondmaal 2 boterhammen met pasta, dit vulde dus niet echt.
De volgende nacht vertrokken we om 3.00 naar de Bromo (vulkaan). Eerst gingen we naar een uitzichtpunt waar je de Bromo kon zien. Toen we daar eenmaal waren liepen er mega veel toeristen. Dit was jammer maar maakte het niet minder mooi. Nadat de zon op was gingen we richting de Bromo. Eenmaal aan de rand van de vulkaan hoorde je hem geluid maken, het leek een beetje op het gerommel bij onweer. De krater kon je slecht inkijken vanwege stofwolken die daaruit kwamen. Dit maakte het erg mysterieus. 
Eenmaal terug in het hostel kregen we een bijzonder uitgebreid ontbijt. 
Een bolletje rijst, 4 stukjes omelet en watermeloen.
Met rammelende buikjes gingen we de bus weer in. Mijn plek was op een stoel die je op kan klappen zodat er mensen naar de achterbank konden. Alleen zijn die hier was anders als in Nederland. Dit zorgde ervoor dat ik bij het instappen al half dubbelgeklapt zat tussen een stoel.
Eenmaal onderweg bleek het een gammel stoeltje die een bewegelijke eigen wil had. Ondanks dat heb ik mijn reis overleefd en kwamen we rond 18.00 aan in het volgende hostel.
Hier konden we gelukkig wat eten krijgen en gingen daarna snel slapen aangezien we om 1.00 zouden vertrekken.
Je kan je voorstellen dat inmiddels ons ritme lichtelijk naar de knoppen is.
Om 1.00 gingen we dan, richting de Ijen om de blue fire te zijn, blauwe vuur in de krater van de vulkaan wat alleen 's nachts te aanschouwen is. 
Na een klim van 1,5 uur en een afdaling van een halfuur. Stonden we bij de blue fire. Een paar meter afstand. Heel bijzonder en we snappen nog niet hoe dit constant aanblijft. Bij de blue fire is veel zwavel te vinden. Je ziet dan ook constant mannen zwavel hakken en naar beneden brengen. Een enorm zware ongezonde baan. Het blue fire word hard in zout water. Onze gids ging een zakje met vloeibare zwavel halen en maakt hier een torentje van. Dit door je hand in het zoute water te doen en de vloeibare zwavel op je hand te gieten. Ik heb die ook geprobeerd en ondanks het mega warm was heb ik een mooi torentje mee voor thuis. 
Omdat het donker was hadden we geen idee welke weg we gelopen hadden. Toen het eenmaal licht werd hebben we onze ogen uitgekeken. Wat waren we op een bijzondere mooie plek! 
De wolken zag je tussen de bergen en wij stonden daarboven. De krater had zelfs ook nog een meer. 
We hebben een tijdje aan het randje van de krater gezeten om dit wondermooie plaatje te bekijken.
Direct na deze toch zijn we gebracht bij de Ferry richting Bali, ons avontuur in Java zit er dus op. Op Bali hebben we 1 nacht overnacht om vervolgens zo naar Lombok te vliegen.
Wat betreft de Rinjani worden de angst kriebels langzaam overgezet een positieve zenuwen.