Rinjani! We did it

Eindelijk, daar is hij weer een nieuw reisverhaal.
Ik heb wat motivatie en moed verzameld om een nieuwe te schrijven. Het relaxen op de eilanden bevalt me veels te goed.
Maar ik wil jullie natuurlijk ook laten mee genieten met de mooie avonturen. Ookal was het een avontuur waarbij we veel afgezien hebben.
Jullie raden het al, de klim naar de top van de Rinjani.
Op zondag 11-9 begonnen we met onze klim. De start was met 4 andere mensen, een stel en 2 meiden ( wij denken ook een stel).
De 2 meiden kwamen al verstrooid binnen, te grote schoenen. Geen dag rugzak en met een hoop kabaal. We dachten meteen wat gaat dit worden.
Uiteindelijk bleken ze wel aardig te zijn.
De eerste dag was eigenlijk prima te doen, wij hadden een porter voor onze tas en daarnaast was er een gids mee en nog meer porters voor de camping en kool spullen.
Lunchen kosten dan ook een uur omdat eerst alles geïnstalleerd moest worden maar al met al hadden we niet slecht te eten.
Het laatste stuk van de eerste dag was wat steiler en zwaarder maar achteraf viel dit mee.
We kwamen op ons kamp aan en al snel werd het kouder. We deden dikke kleding aan. Gingen avondeten om vervolgens snel naar bed te gaan. De volgende dag vertrokken we namelijk om 2.00. We konden niet naar bed voordat we gebruik hadden gemaakt van onze luxe wc.
Een gat gegraven in de grond en daarom heen een vierkant tentje zonder dak. We vonden het oprecht sneu dat de porters dit meegesleept hadden. 'S morgens werd dit wc'tje een hele klus aangezien de wind de tent heen en weer blies. De wc was dus al een avontuur opzich.
Maar we kwamen niet voor de wc, we gaan ons focussen op de top. Want na een aantal biscuitjes ( licht ontbijt noemen ze het, niets aan gelogen) gingen we richting te top. 
Het was een zanderig weggetje met veel gruis, het leek een beetje op de hydrokorrels van het tuincentrum. 
De weg ging flink omhoog en de grip was ver te zoeken. Veer en ik bedenken ons vaak dan pas, waar zijn we aan begonnen en hoe zijn we hier beland? 
De klim was pittig, onze maagden knorde en we wilde voor zonsopgang aan de top wezen.
Ondanks deze eisen zijn we stap voor stap omhoog geklommen, ze noemen ons , meer dan eens, the turtels. Het kon ons niets schelen want we hadden minder pauze nodig, hielde het zo vol en moesten nog een hele dag.
Opgeven was uiteraard geen optie, bij berg beklimmen hoort de top bereiken. 
Uiteindelijk kwamen we aan, de top!!
We waren er..!! 
Helemaal gesloopt en uitgeput, nog net optijd voor de zonsopgang.
Ergens neergestort en gaan zitten om te kijken en te rusten.
Wat was het mooi, adembenemend.
Hoe vaak ik het ook vervloekt heb tijdens de trip het was de moeite waard.
Uiteindelijk na wat energie verzameld te hebben nog wat mooie foto's gemaakt.
Nadat we de top hadden bereikt moesten we naar beneden. Dan besef je pas hoeveel je in het donker gelopen hebt.
Eenmaal bij de tenten aangekomen kregen we ons grote ontbijt, een groente omelet.
Na nog wat uitgerust te hebben gingen we verder. 
De rest van de groep ging terug naar beneden terwijl onze tour groter was. 
Het stel was tot de top gekomen, de 2 dames niet. Echter hadden die ook de vlucht van Lombok naar Bali wat onhandig gepland, om 17.00. Dus die hadden de tijd hard nodig.
Maar goed overgebleven met onze gids en porters vervolgde wij de tocht.
Opweg naar de lake en hotsprings. Het was wat meer dalen en het zwaarste hadden we gehad. 
Maar na het weinige eten ( met geluk dat we zelf nog koekjes meegenomen hadden) was ons energie level niet heel oog. Als we te eten kregen zaten we zo vol en niets smaakte. 
Maar uiteindelijk kwamen we bij de hotspring en konden we ons daar wassen en even zwemmen bij de waterval. 
Uiteraard waren we binnen no time weer te ranzig voor woorden.
Uiteindelijk bereikte we ons 2e kamp en mochten daar langer slapen.
Ik denk van 19.00-5.30. Dit heeft ons uiteraard geen moeite gekost. 
De volgende dag voelde Vera zich wat zwakker, waar ik de 2e dag last van had.
Maar met zo min mogelijk praten over onze kwaaltjes bereikte we dan eindelijk, uitgeput de finish!
Wat waren we blij en moe.. 
Onze hoofden waren verbrand en daarbij ook mijn lip.
Een mega koortslip die ik nu nog steeds heb is mijn beeldige aandenken aan ons Rinjani avontuur.
Blij dat we waren dat we konden douche en schoon waren. Na het eten snel naar bed, heerlijk lang geslapen.
Maar de volgende dag niet topfit. Moeie benen, zere voeten om het dan nog niet te hebben over de verbranden hoofdjes.
Maar we hadden het certificaat, de top hebben we bereikt!
Nadat we die dag gerelaxed hebben op Lombok zijn we de volgende dag naar Gili air gegaan.
Hier hadden we een heerlijk hostel met mooie strandhutjes aan het water.
Prima verblijf dus.
Afgelopen vrijdag zijn we met een snorkeltocht meegegaan en hebben we schildpadden gezien.
Helaas deed snorkelen behoorlijke pijn aan m'n lip dus heb ik het meeste vanaf de boot bekeken.
Toen we gingen lunchen werden we keurig aan de kant afgezegd maar toen we terug kwamen moesten we door het water richting te boot lopen, het was namelijk laag water geworden en de kapitein was bang dat z'n glasbodem kapot zou gaan.
Er niet over nagedacht dat er 2 mensen met hechtingen van een val met de scooter aanboort zaten en niet mochten zwemmen. Dit zijn uiteindelijk naar de boot getild.
Zaterdag zijn we vertrokken naar Nusa Lembogan. Een eiland vlak bij Bali. In Nederland nog niet erg bekent maar hier bij de locals en toeristen wel.
Het is een snorkel/surf eiland erg leuk en anders. Maar ook hier draait het al om toeristen.
Op de heenreis werden we ergens midden op zee gedropt op een vlot. Alle passagiers moesten uitstappen en de tassen werden vanaf het dek gehaald. Omdat er teveel passagiers en bagage aan 1 kant stond kwam er allemaal water op het vlot, dat niet erg stevig leek. Uiteindelijk werden we met een ander bootje naar de haven gebracht. Het laatste stuk was te ondiep voor de grote boot.
We zijn vandaag wezen kanoën door de mangrove. Dat gebied waarin ze met de notebook varen, daar leek het op! Zo mooi. 
De afgelopen dagen zijn we vooral aan het uitrusten geweest en maken we ons niet druk.
Morgen gaan we naar Bali en inmiddels is helaas de laatste week al aangebroken van dit fantastische avontuur.
De vraag blijft nu natuurlijk wel, een berg beklimmen, ga ik dat nog eens doen?
Ik weet het niet... Misschien was dit een once in a lifetime