jungle trek!

Daar is hij dan, mijn eerste verhaal op mijn reisblog over Indonesië.
Woensdag avond rond 22.00 ( lokale tijd) kwamen we aan na 27 uur gereisd te hebben.
Nu ik dit zo op schrijf klinkt het als mega veel, maar eigen viel het best mee en was het goed te doen.
De overstappen verliepen soepel. Zelf de keer dat we moesten uitchecken om vervolgens weer opnieuw te moeten inchecken.
Het slapen ging redelijk nadat we een rood wijntje en een slaaptablet hadden genuttigd.
We hebben geprobeerd meteen de lokale tijd te volgen in het vliegtuig, dat betekende dat we rond 22.00 gingen slapen maar dat is 17.00 in Nederland. 
Toen we uiteindelijk woensdagavond aankwamen in Bukit Lawang ( op Sumatra, naast het regenwoud/jungle) hebben we meteen een jungle trek geboekt voor de volgende dag. 
Om half 9 's morgens vertrokken we dan ook richting de jungle, niet wetende wat ons daar allemaal te wachten stond.
Onze groep bestond uit de reisgids Jozef, Laura een wereldreiziger uit Engeland, Vera en ik.
Daarnaast was er op dag 1 iemand die het eten verzorgde, Toyo.
Om de jungle in te komen moesten we eerst over zo'n hoge brug over de rivier. Zo eentje met wat touwen en plankjes, wat je altijd ziet in de film.
Gelukkig was ik in gesprek met onze gids en heb net gedaan of het heel normaal was daarover heen te lopen.
Eenmaal in de jungle kwamen we al snel rubberbomen tegen.
De locals snijden hier een v in en hangen aan de onderkant een halve kokosnoot om de rubbervloeistof, wat uit de boom loopt, op te vangen.
Dit moet ongeveer een week hangen en dan nemen ze het mee voor verdere productie. Echter zag ik er nog geen rubber in. 
Rondom de rubberbomen zagen we de eerste apen, de Thomas leaf monkey.
Deze apen leven in een grote groep dus konden we er meteen veel spotten.
Toen we eenmaal onze tocht vervolgde kwamen we de eerste orang-oetan tegen. Een moeder hoog in de boom met haar kleintje.
De orang-oetans leven afzonderlijk van elkaar. Moeders voeden hun kind op en wanneer ze groot genoeg zijn gaan ze verder alleen. 
Tijdens onze trekking moesten we pittige paden beklimmen, althans paden. Wij zagen niet de weg die onze gids erin zag. 
Dus voelde het soms alsof we off road in the middle of nowhere onze tocht aan het maken waren. Achteraf voelde het niet alleen zo maar denk ik oprecht dat ik in de middle of nowhere was.
De wandeling opzich was al pittig.
Het was erg benauwd en warm waardoor we al snel doordrenkt van het zweet waren. Best lastig als je zweet haat.. Daarnaast gingen de "paden" stijl omhoog en naar beneden klimmen. Geen grip om je voet neer te zetten. Ik was daarom ook erg blij met de bomen en lianen die nog voor een klein beetje steun zorgde.
De gedachten dat je niet snel weg kon rennen wanneer een orang-oetan je achterna kwam, was soms ook wel erg beangstigend. 
Vooral nadat we een moeder met een jong hadden gezien. Die het wat minder leuk vond dat haar jong gezellig dichtbij kwam slingeren. Gelukkig kalmeerde ze toen we weer wat verder er vandaan stonden.
Rond een uur of 17.00 's avonds kwamen we aan op ons kamp, waar Amon zat te wachten. We zaten aan de rivier en hebben snel een duik genomen en al het vieze zweet afgespoeld.
Als diner kregen we rijst met verschillende bijgerechten wat ons maar al te goed smaakte. 
'S avonds hebben we verschillende spelletjes gedaan en hebben wij het liedje jungle trek geleerd.
Het is een liedje op de melodie jingle Bell.
Hij gaat als volgt:
Jungle trek, jungle trek in Bukit Lawang.
See the monkey's, see the bird.
See orang oetan.
Walking in the jungle,
See the animals.
Walking together in Bukit Lawang.
Singing together,
Drinking together.
Everything together in Bukit Lawang
Jungle trek, jungle trek in Bukit Lawang.
See the monkey's, see the bird.
See orang oetan.
Jungle trek, jungle trek in Bukit Lawang.
See the monkey's, see the Meana,
Everybody run.
Ik heb een filmpje gemaakt met het liedje, hopelijk lukt het om te uploaden..
Toen we eenmaal klaar waren met zingen was het tijd om naar bed te gaan.
Daar lagen we dan heerlijk op een yogamatje met een keiharde ondergrond. In een tent met gaten en open deur.
Hoeveel insecten er waren wil ik niet weten en volgens mij had de gids niet meer dan een mes en wat fruit mee om dieren weg te jagen.
Gelukkig wisselde ze elkaar af met de wacht houden.
Ondanks dat heb ik me hard afgevraagd waarom ik dit zo leuk vond. Op dat moment vond ik er namelijk weinig aan.
Na een klein beetje slaap waren we klaar voor het ontbijt.
Maar voor de dat gingen nuttigen werden we verrast door een orang-oetan.
Na hem van wat dichterbij bekeken te hebben gingen we ontbijten om vervolgens weer opstap te gaan in de jungle.
Amon ging de kampeer spullen terug brengen om vervolgens voor 's middags de rafts te halen.
Ondertussen kwamen wij in de jungle the meana tegen, dat is de orang-oetan die bekent staat om zijn agressiviteit. Er schijnen zelf filmpjes op YouTube te zijn dat er gevochten word met zeker orang-oetan, helaas heb ik die nog niet gezien en weet ik dus niet of ik de naam überhaupt al goed staat. 
Misschien kunnen jullie je voorstellen dat ik niet stond te springen om de Meana te zien. Echter was onze gids dol enthousiast en liep erheen. 
Voordat ik het wist stonden we er vlakbij zo'n 10 meter afstand.. Ik vond het genoeg.
Maar onze held Vera ging even dichterbij kijken op zo'n 5 meter afstand.
Blijkbaar was de Mina in een goede bui en bleef redelijk rustig zitten.
Onze gids kwam niet iets dichterbij en ging wat foto's maken en hem fruit geven.
Terwijl ik nog op veilige afstand stond, althans zo voelde dat niet want de vlucht route was niet erg makkelijk begaanbaar. 
We kregen de opdracht om alvast een stuk naar beneden te lopen. Dat was best spannend, de gids boven met een orang-oetan die bekent staat om haar agressiviteit en wij als onbekende naar beneden lopen in de jungle.
Later bleek dat onze gids dit bewust deed want mocht de Mina hem volgen kon hij sneller rennen als wij in de jungle, gelukkig was dit niet nodig.
Inmiddels was het lunchtijd en had hij ons bij een plek met mooi uitzicht gebracht. We zaten nog niet met onze lunch of hij zei dat er een orang-oetan met kleintje vlakbij zat.
Toen we eenmaal gingen kijken kwam hij dichterbij ons en vonden we het een beetje eng worden. Terwijl ik uit reactie mijn tas pakte en verderop neerlegde en wat veiliger ging staan kwam de orang-oetan dichterbij.
Voor de het wisten pakte ze de tas van onze reisgenoot Laura. Onze gids probeerde hem nog te pakken maar de orang-oetan won en klom ermee hoog in de boom.
Daar ging ze op het gemak de tas leeg halen. Haar kleintje had de handdoek omgeslagen.
Maar al snel kwam ze erachter dat er geen eten in de tas zat, want daar was ze naar opzoek. Ondertussen probeerde onze gids trucjes uit te halen zodat de orang-oetan met tas naar beneden zo komen. Helaas bleef die in de boom hangen. Vervolgens probeerde de gids de orang-oetan op veilige afstand te houden met fruit en een stok. 
De kleine orang-oetan zag zijn kans schoon om de tas te pakken. Maar al snel viel hij naar beneden en kon de gids de inhoud bij elkaar zoeken.  Alleen de handdoek hing nog in een boom maar dat vond Laura prima.
Onze gids vertelde ons dat we weer een stuk naar beneden moesten lopen en dat hij eraan kwam. Gelukkig ging de orang-oetan al zelf weg en klom de gids nog even hoog in de boom voor de handdoek.
Inmiddels was ik er wel een beetje klaar mee en redelijk bang geworden voor die beesten. Gelukkig waren we ook bijna bij de rivier en zouden we raftend teruggaan. 
Voordat we zover waren hebben we nog wat schattige aapjes gezien en zijn we nog even om getoverd tot jungle Queens. 
Hierbij moet je denken aan, schmink op je gezicht. Een hoed van bladeren en bloemen waarbij dan ook nog een mooie rok hoort. 
Uiteindelijk gingen we na ons verkleedpartijtje met de raft terug, om lachend aan gekeken te worden door mensen die bij de huizen en hostel aan het water zaten. Wij waren even vergeten dat we er nog belachelijk uitzagen. Het water in de rivier stond laag dus het was een rustige raft.
Eenmaal bij het hostel waren we blij dat we terug waren van de barre tocht. We zagen er niet meer uit. Alles was nat van het zweet en vies van de grond in de jungle..
Helaas was er geen mogelijkheid meer om te wassen en hopen we dat vandaag direct bij het volgende hostel bij het toba meer te kunnen doen. Want dat is echt nodig..